wysiliłeś się na metaforę. słabą szczerze mówiąc. a może nie spodobała mi się dlatego że się uważam ten film za najlepszy jaki widziałem od wielu miesięcy.

jestem ciekawy czym tak ciebie ten film zachwycił? ja osobiście też preferuję kino ambitne , ale niestety w rytmie serca bardzo mnie rozczarował . jedynym ambitnym faktem w tym filmie były lekcje gry na pianinie głównego bohatera. ale to za mało,żeby tylko przez to film przypadł mi do gustu.

zgadzam się, ponadto końcówka fatalna - no co za cudowny zbieg okoliczności, spotkał zabójce swego ojca i się zemścił..... brrrrrrr
Dałem jednak 2 pt. a nie 1. bo spodobało mi się ten dialog o muzyce - że prawdziwa sztuka oddziałuje na całą aktywność człowieka a nie tak jak sklejanie modeli - które nic nie znaczy poza wypełnianiem czasu.
A dam i 3 za pokazanie iż to też działa w drugą stronę, tuż przed egzaminem facet oddaje się swojej ponurej profesji, przemoc króluje w jego życiu - nie da się przełączyć tak nagle, później oblał egzamin bo nie zrelaksował się tak jak sugerowała jego nauczycielka gry na fortepianie.
Tak, ten film miałby potencjał gdyby nie reżyseria, ten sposób filmowania ala amerros perros czy prorok. Jakoś to wszystko nie trzymało się kupy. Ponadto jakieś idiotyczne wstawki jak ta w ubikacji przy basenie - jednym słowem ZMARNOWANY POTENCJAŁ!

<SPOILER>

Sens końcówki polega właśnie na tym że się NIE zemścił (nie zabił), choć mógł i początkowo chciał. Scena ta miała ukazać tę jego "drobną" przemianę na lepsze za sprawą sztuki, muzyki. Moim zdaniem zakończenie kapitalne, najlepsza część filmu.

"Sens końcówki polega właśnie na tym że się NIE zemścił (nie zabił), choć mógł i początkowo chciał."

Otóż to... Ja nie wiem jak to jest, ale z reguły najcześciej lubią sie wymadrzac i wypisywąc dyrdymały o "zmarnowanym potencjale", ci którzy kompletnie nie łapia o co chodzi w filmach.

Ostrzeż o spoilerach!

To Ty nie czytaj wpisów przed obejrzeniem. Przecież w 95% wpisów tu są spoilery, nawet jak nie jest to w systemie odnotowane (bo dawniej tej opcji nie było).

Oczywiście film silił się na tani sentymentalizm. Że niby ja mam uwierzyć w "czyściciela kamienic" o gołębim sercu i duszy artysty, jaki to wspaniały chłopak z niego był. Nie lubię takiego naciąganego sentymentalizmu i film mnie w ogóle nie przekonał, a nawet nudził. Dziwi mnie ta wysoka jak na ten przeciętny film średnia ocena na FW.

Gdzie Ty masz w tym filmie pokazane, że On był jakimś wspaniałym chłopakiem? Tam nawet nie ma pokazane, że stał się kimś charakteru lepszym. Pobił faceta, zresztą nie wiadomo czy wcześniej by go zabił. Wśród artystów jest tyle samo ch..w co u innych ludzi. Jeśli uważasz, że artysta to jest automatycznie jakiś dobry człowiek to tylko należy współczuć odrealnienia od rzeczywistości. To jest jakaś chora narracja.

Kompletnie nie pamiętam tego filmu po 8 latach, więc chyba nie zrobił na mnie żadnego wrażenia.

Niestety, film zawiódł mnie na tyle, że nie zdzierżyłem do końca. Pomimo, że historia oryginalna, to nie wciągająca, raczej ślamazarna. Zmarnowany temat.